(Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στο BgVesti.com στα Βουλγαρικά, στις 30/12/2010 και απευθύνεται στο Βουλγαρικό κοινό. Είναι δημοσιευμένο στη στήλη "Ενας ξένος στην Σόφια" την οποία διατηρώ στο BgVesti.com για παραπάνω από ένα χρόνο, δημοσιεύοντας 3 με 4 κείμενα μηνιαίως. Χρήστος Μουρούτης)
Στην Κινεζική γλώσσα, οι λέξεις «κρίση» και «ευκαιρία» είναι μία λέξη. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η φιλοσοφική σκέψη των Κινέζων είναι γνωστή και αποτελεί παράδειγμα για όλον τον κόσμο. Η κρίση που όλους μας συνάντησε τόσο άξαφνα και τόσο έντονα το 2008, μας εγκαταλείπει με αργά βήματα και δίνει την θέση της στην ανάπτυξη και πάλι. Οι προβλέψεις μιλούν για 3,6% το 2011 και 6% το 2012, που είναι σημαντικά νούμερα και υψηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Αυτά θα μας γυρίσουν πάλι στο ρυθμό της ζωής που είχαμε τα χρόνια της μεγάλης ανάπτυξης της Βουλγαρίας, δηλαδή στην περίοδο 2004-2008.
Εκεί είναι που πρέπει να προσέξουμε: δεν θα πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη και οι προχειρότητες του παρελθόντος αλλά η ανάπτυξη να είναι κάτι που να μπορέσει να το αιστανθεί ο πολίτης κάθε κατηγορίας και όχι μόνο ορισμένες εταιρείες και επενδυτικοί όμιλοι, που κατά κύριο λόγο «πλούτισαν» κατά την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης. Αυτό που απουσίασε πρακτικά από την περίοδο αυτή ήταν η δυνατότητα των πολιτών, ή εν πάσει περιπτώσει της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας να ανεβάσουν ουσιαστικά το βιωτικό τους επίπεδο. Οσοι το πέτυχαν, το κατάφεραν κυρίως από την πώληση γαιών που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, λόγω της αύξησης της ζήτησης. Αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ μοιράστηκαν σε χιλιάδες ιδιώτες στην Σόφια και στα άλλα μέρη της χώρας, μέχρι τον Οκτώβρη του 2008, όταν η ζήτηση σταμάτησε λόγω της απότομης άφιξης της κρίσης στη χώρα.
Τώρα η ανάπτυξη επιστρέφει, δεν θα έχει το σχήμα και την μορφή των προηγούμενων χρόνων με την απότομη ζήτηση των πάντων και την αδιάκοπη αύξηση των αξιών, χωρίς λόγο και αιτία. Θα είναι μιά ανάπτυξη που θα βασίζεται στα κονδύλια και τις επιδοτήσεις της ΕΕ και στην ανάπτυξη επενδυτικών δράσεων που θα οδηγούν σε μεγαλύτερη παραγωγή υπηρεσιών, προϊόντων και εξαγωγών. Αυτά τα νέα κομμάτια της ανάπτυξης καλείται να τα διαχειριστεί η κοινωνία σωστά, ώστε να διοχετευτεί η αύξηση του ΑΕΠ σε όλον τον πληθυσμό και να κάνει τους ανθρώπους της Βουλγαρίας, να αποκτήσουν σταδιακή ευημερία.
Αυτό είναι και το ζητούμενο για κάθε Βούλγαρο-Ευρωπαίο πολίτη του 2010 που είναι για 3 χρόνια στην ΕΕ αλλά δεν έχει δεί ουσιαστικά να προσαρμόζεται το εισόδημά του σε υψηλότερα επίπεδα παρά το πολύ καλό μακροοικονομικό περιβάλλον και τις προοπτικές της χώρας. Αυτό για τον κ. Boyko Borissov θα είναι ένα στοίχημα που αν καταφέρει να το επιτύχει, θα εκλεγεί για μία ή για δύο ακόμα τετραετίες, καθόσον ο κόσμος βλέπει και αναγνωρίζει την πραγματική αλλαγή που συντελείται στην χώρα από την κυβέρνηση του GERB αλλά δεν νιώθει την ανάπτυξη στην τσέπη του και στο στομάχι του, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια.
Πώς θα ήταν αυτό να γίνει εφικτό μέσα στο 2011 και 2012; Ποιές ενέργειες θα μπορούσαν άμεσα να αλλάξουν τις προοπτικές των απλών ανθρώπων, των καθημερινών πολιτών που πασχίζουν να έχουν μιά καλύτερη δουλειά και ένα μεγαλύτερο εισόδημα; Να μερικές σκέψεις:
Α. Να δημιουργηθεί κλίμα αισιοδοξίας και προοπτικής ευημερίας στην χώρα: εχουμε μιλήσει για το φαινόμενο του πεσιμισμού που υπάρχει έντονο στην Βουλγαρική κοινωνία αλλά δεν δικαιολογείται, από τα δεδομένα και τις προοπτικές της χώρας. Η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει μιά εσωτερική διαφημιστική καμπάνια ώστε να ανυψώσει το ηθικό και το «πιστεύω στην Βουλγαρία» του μέσου Βούλγαρου πολίτη. Η δημιουργία αισιόδοξου κλίματος για τις πολύ καλύτερες δυνατότητες που παρουσιάζει η Βουλγαρία έναντι άλλων χωρών, θα κινήσει την εσωτερική δημιουργική σκέψη της κοινωνίας για νέες ενέργειες, δράσεις, επενδύσεις και ανάπτυξη – που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
Β. Να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα του απλού πολίτη: Εχω ήδη αναφερθεί σε άλλα άρθρα πάνω στο ζήτημα αυτό. Αυτό είναι και σκοπιμότητα των δράσεων της ΕΕ. Ωστόσο, επειδή σε πολλές περιπτώσεις, ιδέες υπάρχουν αλλά υπάρχει σοβαρή έλλειψη ιδιωτικών κεφαλαίων, ένα μέτρο το οποίο θα πρέπει να ενισχυθεί απόφασιστικά είναι ο θεσμός των microcredits. Δεν θα ήταν καθόλου λάθος, ο κ. Borissov να καλέσει στην Βουλγαρία τον Νομπελίστα κ. Mohammad Yunus, ιδρυτή της Grameen Bank στο Banglades αλλά και άλλων τέτοιων πρωτοβουλιών σε όλο τον πλανήτη, να οργανώσει ένα Βουλγαρικό πρότυπο microcredits για επιχειρηματικές πρωτοβουλίες πλήρους ρίσκου, που δεν αναλαμβάνουν οι τράπεζες αλλά είναι υλοποιήσιμες. Η επιτυχία του θεσμού σε όλον τον κόσμο μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία και στη Βουλγαρία αλλά και να μετατρέψει χιλιάδες άτομα από υπαλλήλους με κάποιο μικρό μισθό, σε επαγγελματίες-επιχειρηματίες.
Γ. Να δοθεί έμφαση στην Βουλγαρική ταυτότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών: Ο κ. Borissov θα πρέπει να τονίσει στον απλό πολίτη ότι θα πρέπει να προτιμά τα αξιόλογα προϊόντα των Βουλγαρικών εταιρειών αλλά ταυτόχρονα να στηρίξει και έναν μηχανισμό σοβαρής αξιολόγησης της ποιότητας ώστε να δώσει ευρωπαϊκή ποιότητα στα προϊόντα που παράγει η χώρα αλλά και να τονίσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών στην παραγωγή της Βουλγαρίας.
Αν o κ. Borissov, επιτυχώς κινηθεί σε αυτές τις τρείς παραμέτρους και αρχίσει να προσφέρει στον μέσο Βούλγαρο πολίτη, αυτοπεποίθηση, πιστεύω στην χώρα και επιχειρηματική συνείδηση, το κλίμα της κοινωνίας θα τον χαρακτηρίσει ως έναν αναμφισβήτητο ηγέτη, που εκτός από μεγαλόπνοα έργα υποδομών, ενισχύει το εισόδημα και τις προοπτικές του μέσου Βούλγαρου πολίτη, του Ευρωπαίου κατοίκου της Βουλγαρίας, που έχει ανάγκη να ανεβάσει το εισόδημά του. Ο κ. Borissov οχι μόνο θα μείνει στην ιστορία της χώρας με «χρυσά γράμματα» όπως και ο ίδιος άλλωστε επιθυμεί, αλλά θα είναι για πολλά χρόνια, δίκαια και αναμφισβήτητα, ο εκλεγμένος ηγέτης του λαού αυτού.
Το κλειδί της ευημερίας ενός λαού είναι στα μεγάλα έργα και ανατροπες αλλά και στα μικρά που ενισχύουν την καθημερινότητα κάθε ατόμου. Η κρίση λοιπόν δημιουργεί για την κυβέρνηση την προοπτική και στην πράξη ενώνει τη δυσκολία με το επιθυμητό, για να δημιουργήσει ένα καλύτερο πεδίο δυναμικής στην Βουλγαρική κοινωνία. Αν ο μέσος Βούλγαρος διπλασιάσει το εισόδημά του, η μίζερη σκέψη, ο πεσιμισμός και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το σύστημα, σταδιακά θα υποχωρήσει και η Βουλγαρία θα μετατραπεί σε ένα εργαστήριο αισιοδοξίας και αναπτυσσόμενων νέων δυνατοτήτων.
Αυτό το αισιόδοξο μήνυμα πρέπει να φτάσει στην Κυβέρνηση. Αυτή η προοπτική πρέπει να μπεί σε κάθε σπίτι, σε κάθε διαμέρισμα, στις πόλεις και στα χωριά. Αυτό θα πρέπει να είναι η επιλογή του κ. Borissov για το νέο έτος. Είμαι σίγουρος ότι οι δυνατότητες υπάρχουν και μάλιστα χωρίς σοβαρές οικονομικές θυσίες από τον προϋπολογισμό του κράτους. Ας το τολμήσει ο κ. Borissov, ας το τολμήσει αυτή η κυβέρνηση που έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να κάνει ανατροπές και ότι πράγματι θέλει το καλύτερο παρόν και μέλλον για τη χώρα.
Ας μην είναι μόνον ευχές λοιπόν, ας γίνουν και μιά δυναμική πραγματικότητα για ένα καλύτερο μέλλον όλων μας.